Maçı izlemedim. Nişanlım ile vakit geçirdim. Onu 19:15 eve bıraktıktan sonra dayanamadım LiveScore’dan skora baktım: 0-0.
Ama nasıl içim içimi yiyor, midem ağrıyor heyecandan. Allahım bu sene o sene olsun diyorum, yola da konsantre olmaya çalışıyorum. Ilk devrenin sonun da yine açtım: 1-1.
Bura da ki yorumları okudum. Herkes iyi oynadığımızı yazınca umudum daha da arttı. Bir yandan da Antu’yu okuyorum. Moral olarak çökmek üzere, takımına zerre güvenmeyen şikeciler vardı.
Dakika 75: 1-1. ‘Bu kahpeler atar golü, geçmiş olsun’ dedim kendi kendime.
Sonra dayanamadım. Dakika 80.. twitter’ı açayım bir bakayım kim ne yazıyor maç hakkında diye.
ve: GALATASARAY PENALTI KAZANDI
yazısını görmemle birlikte yıkılacak gibi oldum. Kalbim anormal şekilde atmaya başladı. Arabayla eski kulübüme sürmüştüm. Kimse yoktu kulüpte. Sahada yürüdüm öyle, 15-20 dakika. Biri görse napıyor bu deli diye Polisi arardı.
LiveScora tekrar girdim elim titreyerek: 1-2. Allahım ne olur gol yemeyelim diye diye 1-3 oldu.