Basaksehir maclarini bence pek izlememissin aga, bocalayana kadar adamlar rakip sahaya siir gibi hücum ediyordu. Özellik ile orta saha, bek ve kanat paslasmalari ile kanatlardan, önceden cizilmis gibi otomatik hücum ediyorlardi. Bukadar hatat, ve sik sifira inen takim az görürsün. Hem sifira inip, hemde o sifirdan topu verimli bir sekilde iceri getirmeleri, üst düzey bir hücum variasyonuydu.
Ama futbolunda iste piskolojik travma ve stres, herseyin önüne gecer bir anda. Basaksehir en iyi oldugu anda, bizi en kötü oldugumuz anda iceride yenememenin acisini yasadi. O maci kazansaydilar, sampiyon olurlardi, ama orada berabere kaldigimiz gibi, su erenin pozisyonunda galibiyeti de kacirdik. Bu piskolojik olarak baskiya soktu basakehiri... Bir sezon önceki derbide mesela aslinda daha rahattilar, dogru hatirlarsam puan olarak önümüzde, ve ilk yari 5:1´lik macin verdigi özgüven vardi.
Lig bir maratondur. Sakatliklar aleyhimize isledi, cezalar aleyhimize isledi, maddi sorunlar aleyhimize isledi, hakem kararlari aleyhimize isledi. Varsinda piskolojik baskida, rakiplerin aleyhine islesin.
Gecen sene sampiyonluk macinda onlari yenmemiz, ilk yarida o kritik virajda deplasmanda en azindan kaybetmememiz, bana kalirsa yasadiklari piskolojik baskiyi iyicene tetikledi.
0 dan 0 gelir ancak. Bir sene öncede kritik maclarda felan kazanmamiz, bunlar bize mental olarak kazandiran, rakipe kaybettiren ufak ama belirleyeci olabilen faktörler. Maratonda tesadüf olmaz.
