3 Eylül 1991'de aramızdan ayrılan 'Taçsız Kral' Metin Oktay, yaşasaydı bugün 82. doğum gününü kutluyor olacaktı.
Taçsız Kral paraya buruşturulmuş kağıt mendil kadar bile değer vermezdi. Bir akşam, sahibi olduğu Gol Pub’dan hasılatı almış, her zaman yaptığı gibi gazete kağıdına sarmış, ceketinin cebine koymuş, Kordon’da arkadaşlarıyla oturuyordu. Bir delikanlı yaklaştı, eğildi kulağına, bir şeyler söyledi. Metin dinledi, hiç cevap vermeden çıkardı cebindeki kağıda sarılı para tomarını, delikanlıya verdi. Delikanlı “sağol abi” dedi, yürüdü gitti. Arkadaşları meraklandı, kimmiş? “Bilmiyorum” dedi. Tanımıyor musun? “Tanımıyorum” dedi. E birader niye verdin oncaparayı? “Ne yapayım, ihtiyacı varmış çocuğun” dedi.Böyleydi… Hiç tereddütsüz para dağıtır, evlendirir, sünnet ettirir, hastane masrafı üstlenir, hiç tanımadığı çocukları okuturdu.,
Gol attığında, arkadaşları koşarak sarılmaya geldiğinde, “abartmayın” diye uyarırdı, “rakip takımdakiler de bizim arkadaşımız.
Herkesinkorktuğu dönemde, Deniz Gezmiş, Hüseyin İnan, Yusuf Aslan idam edilmesin diye başlatılan kampanyaya imza atmıştı. 12 Eylül rejiminin en sert günlerinde,darbecilere karşı oluşturulan Aydınlar Dilekçesi'ne imza atmıştı.
Futbol hayatının ilk ödülünü, Çeşme'de aldı. Formasını giydiği amatör Damlacıkspor, Alaçatı'da hazırlık maçı yaptı. 4-1 kazandılar. 2 gol attı. Teknik direktörü Arif Hantal, cebinden çıkardı, 2.5 lira verdi. Futboldan kazandığı ilk paraydı.
1969-70 sezonu Oktay'ın futbolu bıraktığı sene olur. Jubile maçında Galatasaray ile Fenerbahçe karşı karşıya gelir. 1-1 berabere biten karşılaşmada Oktay bir süre Fenerbahçe forması giyerken sarı lacivertli kulübün efsanelerinden Can Bartu da Galatasaray forması giyer.
Halit Kıvanç anısında Metin Oktay'dan bu şekilde bahsediyor.
"Meksika 70'e gitmiştik. Brezilya turnuvaya özel olarak hazırlanıyor, bütün Meksika 'Mehiko, Brazil' diye inliyordu. Brezilya, İngiltere maçını izlemeye Mexico City'e gittik ama oteller dolu. Metin ile yer ararken, Meksikalı ailelerin evlerini motel gibi kullandığını öğrendik. Kaldığımız evin sahipleri çok iyi insanlardı. Kahvaltı ve yemeklerden para almıyorlardı. "Türk turistler gelmiş" diyen bizi görmeye gelen İngilizce bilen mahalleli aracağılıyla anlaşıyorduk.
Bir ara bir baktım Metin yok! Nerede bu adam bakınıyorum etrafa. Dışarı bir çıktım, Metin çocuklarla top oynuyor, birçok genç yaşlı Meksikalı onu izliyor. Hayran kalıyorlar çalımlara şutlara. Bir samimiler ki sormayın. Sonra onu da basın mensupları için düzenlenen maça çağırdılar. Pele falan izledi. Maç sonunda "Şimdi oynamıyor musun?" dedi. Metin "hayır" dedi. Pele de "Yazık, bu bacaklarda daha iş var" dedi...
Saygı ve sevgiyle anıyoruz.