bak şimdi yavrucum ,sen biraz safa benziyorsun ,akıllandıralım senin hafiften
oğlum doğduğunda ilk çocuğum olduğundan mütevellit ne yapacağımı bilemediğimden önce ki ağır abiliklerimden hiç biri kalmadı
eşim, anneleri istemedi yanın da ,kendisinin de kalkacak hali yok, rahatsızlıkları vardı,sabaha kadar oğluma bakıyorum ,sabah 5-6 gibi uyuyorum sonra saat 7 de kalkıp eşime kahvaltı hazırlıyorum,beraber karnımızı doyuruyoruz sonra anneler geliyor ben işe gidiyorum
40 gün devam etti,ta ki ben araba kullanırken uyuya kalıncaya kadar (kısa keseceğim işim var)
Allah vesile etti tam viraja yaklaşırken ist den bir arkadaşım aradı uyandım ve öyle böyle çevirdim arabayı kurtardım.hız da vardı
hanım da toparlamıştı artık maşallah pır pır dolanıyor ama bizim vazifeler hala devam ediyor
akşam eve geldim,müsaade edersen artık ben uyumak istiyorum yoksa kaza yapabilirim dedim
ayrı bir odaya gittim yattım,sabaha kadar uyutmamak için tepemde dikildi
o sabah ve sonra ki sabahlarda kahvaltı hazırlamadım,sen ne yaptığını zannediyorsun bu kahvaltı hazırlanacak dedi
len annesi geliyor zaten sabah 8 de sonra benim annem geliyor.hazırladığım akşam yemeklerini saymıyorum
sonra anladım ki kadınlarda isteğin sınırı yok,burada söz konusu senin canın bile olsa ,öncelikler onların istekleri
beklentileri düşük tutacaksın
yuvayı dişi kuş yapmaz,bu konuyu biz öyle biliyoruz ama bunları bir de babalarımızla konuşmamız lazım
genelde babalar bu konuları çocuklarıyla konuşmaz ,annelerinin dedikodusunu evlatlarıyla yapmaz
neyse çıktım.
