GALATASARAY’IN dün akşam ortaya koyduğu oyunu beğenen olduğunu sanmıyorum. Hatta takımın sahada ne yapmaya çalıştığını anlayabilen olduğundan bile şüpheliyim.
Ne doğru düzgün bir diziliş, ne de işler bir hücum kurgusu vardı… Maçın başında Riekerink savunma hattını ileride kurarak, takımı birbirine yakın oynatmaya ve zayıf olan fizik gücünü ekonomik kullanmaya çalıştı. Ancak stoperlerinin ağır kalmasıyla bu plan dezavantaja dönüştü. İlk 10 dakikada Galatasaray kalesine tehlikeli üç top geldi.
Bunun üzerine takımın sahaya yayılışını genişletti. Ancak bu kez de oyuncuların enerjisi maçın 70’inci dakikasında tükendi. Buna bir de takımın 10 kişi kalması eklenince adeta adım atacak halleri kalmadı. Sneijder sakatlanıp çıktıktan sonra Galatasaray’ın hücum gücü bariz bir şekilde düştü. Rize’de Ahmet İlhan ve Deniz Kadah’ın koşuları Galatasaray’a zor anlar yaşattı. Ancak bu takımda Kweuke’nin yokluğu hissediliyor. O sahada olsaydı skor farklı olabilirdi.
Aslında dünkü maçta skoru oyuncular arasındaki kalite farkı belirledi. Özellikle Muslera ve Podolski olmasa Galatasaray’ın bu oyunla ikinci maç için bu kadar avantajlı bir skora ulaşması çok zordu. Koray Günter de Galatasaray’a geldiğinden beri en iyi maçlarından birini çıkardı.
Her ne kadar Galatasaray tatmin edici bir oyun ortaya koyamamış olsa da uzun süre sonra kazanması gereken bir maçı galip bitirmiş olması takımın psikolojisi açısından önemliydi. Sarı kırmızılılar, tarihinin en kötü sezonlarından birini geçirmesine rağmen Türkiye Kupası’nda finalin kapısını aralamış oldu.
AMK Spor
Moderatör tarafında düzenlendi: