Cevap: Rober Eryol
Rober Eryol maç bitti sanmıştı !
"Çok önemli bir Fenerbahçe - Galatasaray maçı oynuyorduk. Bizim takımın başında hepimizin hocası büyük bir Galatasaraylı olan Baba Gündüz Kılıç vardı. Bizim takımda, orta alanda benimle birlikte oynayan hem Galatasaray'ın hem de milli takımın en iyi futbolcularından biri olan Rober Eryol bulunuyordu.
Maçın ilk yarısını 1-0 yenik bitirdik. Soyunma odasına girdik. Devre arasında teknik direktörümüz Gündüz Kılıç, hepimizi o kadar kötüledi, o kadar azarladı ki, neredeyse topluca ağlayacaktık. İkinci yarı için sahaya çıktık. Hakem maçı başlatacak. Bir türlü düdük çalamıyor ! Çünkü bizim takım sahada 10 kişi ile bulunuyordu. Bir de baktık ki, Rober yok. Herhalde bir şey oldu diye soyunma odasına yardımcı antrenör, masör ve bazı görevliler koştular. Ama bir de bakıyorlar ki, Rober duş yapıyor. Soruyorlar; "Ne yapıyorsun, daha ikinci yarı var", Rober de, "Bir şey yapmıyorum. Baba Gündüz bizi öyle azarladı ki, ben de kaybettik ve maç bitti sandım. Onun için de duş alıyorum" demiş. Buna rağmen Rober'i apar topar sahaya getirdiler, bu olay belki de uğurlu geldi. İkinci yarıda maçı kazandık."
Kaynak :
Coşkun Özarı Anısı
Sevgiyle kalın.
Rober Eryol maç bitti sanmıştı !
"Çok önemli bir Fenerbahçe - Galatasaray maçı oynuyorduk. Bizim takımın başında hepimizin hocası büyük bir Galatasaraylı olan Baba Gündüz Kılıç vardı. Bizim takımda, orta alanda benimle birlikte oynayan hem Galatasaray'ın hem de milli takımın en iyi futbolcularından biri olan Rober Eryol bulunuyordu.
Maçın ilk yarısını 1-0 yenik bitirdik. Soyunma odasına girdik. Devre arasında teknik direktörümüz Gündüz Kılıç, hepimizi o kadar kötüledi, o kadar azarladı ki, neredeyse topluca ağlayacaktık. İkinci yarı için sahaya çıktık. Hakem maçı başlatacak. Bir türlü düdük çalamıyor ! Çünkü bizim takım sahada 10 kişi ile bulunuyordu. Bir de baktık ki, Rober yok. Herhalde bir şey oldu diye soyunma odasına yardımcı antrenör, masör ve bazı görevliler koştular. Ama bir de bakıyorlar ki, Rober duş yapıyor. Soruyorlar; "Ne yapıyorsun, daha ikinci yarı var", Rober de, "Bir şey yapmıyorum. Baba Gündüz bizi öyle azarladı ki, ben de kaybettik ve maç bitti sandım. Onun için de duş alıyorum" demiş. Buna rağmen Rober'i apar topar sahaya getirdiler, bu olay belki de uğurlu geldi. İkinci yarıda maçı kazandık."
Kaynak :
Coşkun Özarı Anısı
Sevgiyle kalın.
Cevap: Rober Eryol
Galatasaray'da yetişti. Galatasaray'da gelişti. Milli takımın yolunu Galatasaray'da açtı. Teknik yönden kaliteli futbolcuydu. 6 dönem Galatasaray'da oynadı. 2000 senesinin Eylül ayında Maltepe'de ki evinde geçirdiği rahatsızlık sonucu dünyaya gözlerini kapadı.
Rober Eryol anlatıyor...
"Çanakkale maçından bahis açınca, aklıma hemen Galatasaray'ın eski futbolcularından Rober ERYOL ile yaptığım röportaj geldi.. Sene 1953... Çanakkale Şehitler Anıtı'nın yapılması için bir gazete tarafından kampanya başlatılır. Aynı kampanya çerçevesinde üç büyükler arasında bir de turnuva düzenlenir. Galatasaray 19 Nisan'da oynanan maçta Fenerbahçe'yi 3-1 mağlup eder. Daha sonraki maçta ise Beşiktaş'a 2-1 yenilir. Ancak kupayı kazanma başarısı Galatasaray'ındır. Bu maçların geliri, Çanakkale Anıtının yapımında kullanılacaktır. Rober Eryol ise bu anlamlı olayı yaşlı gözlerle anlatıyordu: "Benim dedem Çanakkale'de şehit olmuştu. Arkasında 7 çocuk bırakmıştı. Ailemizde bu olayın çok büyük bir yeri vardı. Fenerbahçe ve Beşiktaş gibi büyük kulüplerle böyle bir turnuva oynamak ve bu müthiş kupayı kazanmak benim ve ailem için oldukça anlamlıydı.
Çünkü biz de birçok şehitimiz gibi dedemizin mezarını bilemiyorduk. Yapılacak olan Çanakkale Şehitler Anıtını artık dedemizin mezarı olarak kabul edecektik.. İşte hüznümden ağlaya ağlaya oynadığımız bu kupayı kazanarak hem Çanakkale'de şehit düşen Galatasaraylılar'ın hem de dedemin ruhunu sad ettik..."
***
Eryol'un anlattğı en önemli anılardan birisi ise, nasıl ve neden Galatasaraylı olduğu konusundaydı:
"1930'da Mersin'de doğmuştum. 1937'de Taksim'e yerleştik. Çeşitli takımlarda amatörce futbol oynadıktan sonra 1947'de Pera (Beyoğlu) ve Taksim takımları beni istemişti ama ben bu takımlarda oynamayı istemiyordum. Çünkü, o zamanlar bu kulüplerde ekalliyetten (azınlık) olanlar oynardı. Gayrımüslim olduğum için benim de bu takımlardan birinde oynamam gerektiği söyleniyordu ama ben kendimi TÜRK olarak hissettiğim için kesinlikle bunu reddettim ve Galatasaray'da oynamayı istedim. Çünkü bir Türkiye Vatandaşı olarak hiç kimseden farkım olmadığını herkese göstermek istiyordum. Nitekim hem Galatasaray'da hem de Ay-Yıldızlı ekibimizde oynayarak bunu en güzel biçimde gösterdim."
alıntıdır.
Galatasaray'da yetişti. Galatasaray'da gelişti. Milli takımın yolunu Galatasaray'da açtı. Teknik yönden kaliteli futbolcuydu. 6 dönem Galatasaray'da oynadı. 2000 senesinin Eylül ayında Maltepe'de ki evinde geçirdiği rahatsızlık sonucu dünyaya gözlerini kapadı.
Rober Eryol anlatıyor...
"Çanakkale maçından bahis açınca, aklıma hemen Galatasaray'ın eski futbolcularından Rober ERYOL ile yaptığım röportaj geldi.. Sene 1953... Çanakkale Şehitler Anıtı'nın yapılması için bir gazete tarafından kampanya başlatılır. Aynı kampanya çerçevesinde üç büyükler arasında bir de turnuva düzenlenir. Galatasaray 19 Nisan'da oynanan maçta Fenerbahçe'yi 3-1 mağlup eder. Daha sonraki maçta ise Beşiktaş'a 2-1 yenilir. Ancak kupayı kazanma başarısı Galatasaray'ındır. Bu maçların geliri, Çanakkale Anıtının yapımında kullanılacaktır. Rober Eryol ise bu anlamlı olayı yaşlı gözlerle anlatıyordu: "Benim dedem Çanakkale'de şehit olmuştu. Arkasında 7 çocuk bırakmıştı. Ailemizde bu olayın çok büyük bir yeri vardı. Fenerbahçe ve Beşiktaş gibi büyük kulüplerle böyle bir turnuva oynamak ve bu müthiş kupayı kazanmak benim ve ailem için oldukça anlamlıydı.
Çünkü biz de birçok şehitimiz gibi dedemizin mezarını bilemiyorduk. Yapılacak olan Çanakkale Şehitler Anıtını artık dedemizin mezarı olarak kabul edecektik.. İşte hüznümden ağlaya ağlaya oynadığımız bu kupayı kazanarak hem Çanakkale'de şehit düşen Galatasaraylılar'ın hem de dedemin ruhunu sad ettik..."
***
Eryol'un anlattğı en önemli anılardan birisi ise, nasıl ve neden Galatasaraylı olduğu konusundaydı:
"1930'da Mersin'de doğmuştum. 1937'de Taksim'e yerleştik. Çeşitli takımlarda amatörce futbol oynadıktan sonra 1947'de Pera (Beyoğlu) ve Taksim takımları beni istemişti ama ben bu takımlarda oynamayı istemiyordum. Çünkü, o zamanlar bu kulüplerde ekalliyetten (azınlık) olanlar oynardı. Gayrımüslim olduğum için benim de bu takımlardan birinde oynamam gerektiği söyleniyordu ama ben kendimi TÜRK olarak hissettiğim için kesinlikle bunu reddettim ve Galatasaray'da oynamayı istedim. Çünkü bir Türkiye Vatandaşı olarak hiç kimseden farkım olmadığını herkese göstermek istiyordum. Nitekim hem Galatasaray'da hem de Ay-Yıldızlı ekibimizde oynayarak bunu en güzel biçimde gösterdim."
alıntıdır.
