[TABLE="class: infobox"]
(Kapasite: 27.168)
[/TABLE]
Başarılar:
- Serie A - 7 kez
- 1928, 1942-43, 1945-46, 1946-47, 1947-48, 1948-49, 1975-76
- İtalya Kupası - 5 kez
- 1935-36, 1942-43, 1967-68, 1970-71, 1992-93
- 8 kez finalde kaybetti.
- Serie B - 3 kez
- 1959-60, 1989-90, 2000-01
- Serie B Play-Off Şampiyonluğu - 2 kez
- 2004-05, 2005-06
- UEFA Kupası-
- Finalist 1991-92
- Mitropa Kupası
- 1990-91
- Memorial Pier Cesare Baretti
- Şampiyon 1990
- Finalist 1993
Torino ya da sadece Toro olarak anılan Torino Futbol Kulübü (İtalyanca telaffuz: [tɔrinɔ]), İtalya'nın Piedmont kentinde faaliyet gösteren ve Serie A'da oynayan profesyonel bir İtalyan futbol kulübüdür.
1906'da Ayak-Top Kulübü Torino olarak kurulan Torino, Grande Torino zamanında yaygın olarak tanınan beş ardışık lig şampiyonu (Juventus ve Internazionale'ye bağlı bir rekor) dahil olmak üzere yedi lig şampiyonluğuyla İtalya'nın en başarılı kulüpleri arasında yer almaktadır. 1940'ların en güçlü ekiplerinden. [1] Bütün ekip 1949 Superga hava felâketinde öldürüldü. Coppa Italia'yı beş kez kazandılar, sonuncusu da 1992-93 sezonunda oldu. Uluslararası olarak Torino, 1991'de Mitropa Kupasını, 1991-92'de ise UEFA Kupası finalistleri arasında yer aldı.
Torino, tüm ev oyunlarını Stadio Olimpico Grande Torino'da oynuyor (2006 yılına kadar Stadio Comunale "Vittorio Pozzo" olarak da bilinir). Kulübün rengi kestane rengidir ve sembolü, kulüpten türetilen "Il Toro" (The Bull) adlı Torino kentinin geleneksel sembolü olan yaygın bir boğadır.
Tarih
Kuruluş
Turin şehrinde futbol oynamak 19. yüzyılın sonlarında gerçekleşti, ilk önce sanayi İsviçre ve İngilizleri tarafından tanıtıldı. 1887'de, en eski İtalyan futbol kulübü olan Football & Cricket Club, Piedmont'un başkentinde kuruldu ve 1889'da Nobili Torino tarafından takip edildi. 1891'de iki kulüp birleşerek Internazionale Torino'yu kurdular ve bundan sonra 1894'te Football Club Torinese kuruldu.
Yeni oyun, spor kulübü Ginnastica Torino ve Juventus'un futbol bölümlerinin kurulmasına yol açan pallapugno'nun popülerliğini hızla değiştirdi. 8 Mayıs 1898'de Internazionale Torino, Futbol Kulübü Torinese ve Ginnastica Torino, Statuto Albertino'nun 50. yıldönümü için Uluslararası Serginin bir parçası olarak Cenevre ile birlikte İtalya'nın Torino Velodrom Umberto I sahasında ilk İtalyan Futbol Şampiyonası'nı doğurdu. Cenevizliler tarafından kazanıldı.
1900'de Futbol Kulübü Torinese, Internazionale Torino'yu emdi ancak, bir grup Juventus muhabiri ile bir ittifak kurulduğunda, kulübün gerçek dönüş noktası Via Pietro Micca'nın Voigt bira fabrikasında (şimdi Norman), 3 Aralık 1906'da geldi: Juventus'un profesyonelliğiyle çelişen İsviçreli finansçı Alfred Dick önderliğinde. Alfred Dick, Giovanni Secondi, Fritz Bollinger, Eugenio De Fernex, Giuseppe Varetto, Enrico Debernardi, Arthur Rodgers, Federico Ferrari Orsi ve Fritz Roth gibi bira fabrikasındaki toplantı saat dokuzda gerçekleşti. , Carlo Pletcher, Carlo Dick, Hans Kaempfer, Oreste Mazzia, Paul Boerner, Ugo Muetzell, Robert Derenheuer, Alfredo Jaquet, C. Bart, O. Quint, I. Michel, I. Faelmdrich, A. Boulaz ve Walter Streule. ]] Başkan olan Franz Schoenbrod, kasiyer Luigi Custer'in rasgele seçilmiş koltuğuna oturduğu için yoktu. Müdahale etmeden Giacomo Zuffi, Gian Luigi Delleani, Vittorio Morelli di Popolo, Ademaro Biano, Ettore Ghiglione, Vittorio Berrà ve Vittorio Pozzo kulübe destek verdiler. Futbol Kulübü Torinese ile sözü edilen muhalif grupların birleşmesiyle "Ayak-Top Kulübü Torino" doğdu.Yeni kulüp, granat için sonunda farklı renkler seçmeyi tercih etti; Kırmızı, bordo benzeri.
İlk adımlardan Büyük Savaşa kadar
İlk resmi maç 16 Ağustos 1906'da Vercelli'de Pro Vercelli'ye karşı oynandı, ancak Torino'nun Futbol Kulübü Torinese'den miras kalan sarı ve siyah takımları giydiği Granata tarafından 3-1 kazandı. İlk toplantıdaki tarihi fotoğraf, İtalyan futbol tarihinde Vittorio Pozzo'nun önemli rol oynayacak bir çocuğu canlandırıyor.
İlk sis, yeni yılda Boğa'nın Juventus'u 2-1 mağlup ettiği 13 Ocak 1907 tarihli Velodrome Umberto I'de oynandı. Torino, bunu bir ay sonra 4-1'lik bir farkla başarıyla tekrarladı ve Milan'dan sonra ikinci sırada yer alan İtalyan Futbol Şampiyonası final turuna girme hakkını elde etti. Torino'nun ana hattı, 1910 yılına kadar sözü edilen Velodrom Umberto I'dir.
Torino, yabancı oyuncuların kullanımını kısıtlayan bir kural kabul edildiği için 1908 İtalyan Futbol Şampiyonasına katılmadı. Kulüp, bunun yerine iki popüler "küçük" turnuvada oynadı: açgözlü "Palla Dapples" (düzenleyici futbol şeklinde gümüş bir kupa), Pro Vercelli'ye karşı kazandı; Ve o yıl Turin'de gerçekleşen La Stampa'nın düzenlediği uluslararası bir turnuva düzenledi. Torino, İsviçre tarafı Servette için finalde kaybetti.
1912'de Vittorio Pozzo teknik personele katıldı: 1914'te Torino, Güney Amerika turnesine katıldı ve Arjantin milli takımı ve Brezilya Korintlileri arasında kalacak takım sayısına altı maç kazandı.
1915 yılında Torino, I. Dünya Savaşı'nın patlak vermesiyle ilk gerçek şampiyonluk girişimini reddetti. Bir maç oynamaya bırakıldığında, Torino (ikinci sırada) liderler Cenova'nın arkasında iki puan buldu. Şampiyonanın son oyununda Torino, Cenevizi ilk ayağı 6-1 yenerek şampiyonluğa girme fırsatı bulurdu. O zamanlar, farklı yıllarda olsalar da, dört farklı kardeşler o sırada Torino için oynadı, Mossos, o zamanlar oldukça yaygın bir özelti.
En uzun maç
Savaştan sonra lig Ekim 1919'da yeniden başlıyor. Torino, diğer takımlar gibi savaş sırasında birçok oyuncusu da kaybetti. Torino takımı Piedmont grubunda Pro Vercelli ve Juventus'un ardından 3. sıraya geldiğinde toparlanma sessiz kaldı. 1920-21'de bile tek bir lig değil, bir dizi bölgesel grup vardı; Torino, kuzey İtalya'nın yarı final turunu Legnano ile eşit seviyede bitirdi. Legnano ile oynanan maç, İtalya'da oynanan en uzun resmi maç gibi görünüyor: Normal sürenin sonunda 1-1; Her biri 30 dakika sonra ekstra iki kez izledi, sonunda sonuç yine de berabere kaldı. Hakem üçüncü bir ekstra zaman oynamaya karar verdi, ancak sekiz dakikadan sonra takımlar karşılıklı olarak devam etmemeyi kabul etti.
1920'lerin başında, Martin kardeşler, bunların dörtü Mossos gibi Torino için oynamaya başladı. Martin II, Torino için en yetenekli ve 359 maça çıktı. 9 Kasım 1924'te Brescia'ya karşı yapılan bir maçta, Martin kardeşlerin dörtü (Pietro, Cesare, Dario ve Edmondo) birlikte oynuyorlardı. 7 Nisan 1922'de Vittorio Pozzo, aile ve mesleki nedenlerden dolayı Torino'dan istifa ederek yerini Francesco Mosso aldı.
1924'te, Count Marone Cinzano, Torino başkanlığına seçildi ve ilk başarıyı kulübe getirdi. Cinzano 1925 yazında Arjantinli Julio Libonatti'yi İtalyan milli takımını temsil eden ilk yabancı yerli Torino'ya ve Adolfo Baloncieri'ye getirdi. O yıl Torino, Bologna'nın arkasında kendi gruplarında ikinci sırada yer aldı, ancak Libonatti ve Baloncieri hemen değerlerini kanıtladı ve takımın 67 golünün 38'ini buldu. Ertesi yıl Gino Rossetti, 25 bin liralık bir ücretle Spezia'dan geldi. Rossetti, Libonatti ve Baloncieri ile birlikte, antrenör Tony Cargnelli'nin akıllıca taktikleriyle zenginleştirilmiş ünlü "üç harikası üçlüsünü" doğurdu. Sonraki sezon Stadio Filadelfia'nın açılışını izledi: Etkinlik 17 Ekim 1926'da Fortitudo Roma'yı 4-0'lık bir zaferle kutladı.
Imre Schoffer başkanlığında Torino, ilk Scudetto'sunu 10 Temmuz 1927'de Bologna'ya karşı 5-0 kazandıktan sonra kazandı. Bununla birlikte, başlık, Torino doktoru ve Juventus oyuncusu Luigi Allemandi tarafından 5 Haziran 1927'de yapılan derbi rüşvet iddialarıyla ilgili olarak 3 Kasım 1927'de iptal edildi. Sezonun sonu Milano gazetesinin Lo Spor, dolandırıcılık iddiasıyla ilgili haberi Torino lehine yayınladı. Hikaye, Roma'nın "Tifone'undan" alındı ve Allemandi ile aynı otelde yaşayan bir gazeteci tarafından genişletildi. 1927'deki İtalyan unvanının atanamamasına rağmen, Allemandi daha sonra affedilmesine rağmen yalnızca bir yıllık askıya alınmasına yasaklandı.
Sonraki sezon, Torino İtalya şampiyonlarını teyit etti. Ekip, önceki Scudetto'larını iptal ettikten sonra doğal bir lider olan Adolfo Baloncieri'nin kaptanı altında iyi yanıt verdi; Skor hatlarından bazıları tarihi geçti, örneğin Filadelfia'da Brescia ve Napoli'den 11-0, Reggiana'dan 14-0 daha fazla kazandı. "Üçlü Harikalar" aralarında 89 gol attı. Torino'nun 22 Temmuz 1928'de Milan'a karşı 2-2 berabere kaldığı uzun zamandır beklenen üç renk, Güney Amerika turuyla kutlandı. Kısa süre sonra, Count Marone Cinzano istifa etti; 1927'de ünvanının iptaline yol açan suçlamayla çok sarsıldı.
1930'ların başında Torino, Cinzano'nun ayrılmasından sonra bir dizi ardıl başkan gördü: Ferrari, Vastapane, Gervasio, Mossetto, Silvestri ve Cuniberti. Takımın ligdeki vasat konumlarına yansıyan bir istikrarsızlık dönemiydi; 1930-31'de yedinci, 1931-32'de sekizinci, 1932-33'te yedinci, 1933-34'te 12 ve 14'de Serie B'den bir adım uzaktı. 1934-35. Bu arada, İtalya'daki ekipler gençlik bölümleri geliştirmeye başladı. Adolfo Baloncieri'ye onuruna, Torino gençlik sektörünü kendisine, "Balon erkekleri" olarak adadı. Buradan Raf Vallone, Federico Allasio, Giacinto Ellena ve Cesare Gallea gibi isimler ortaya çıktı.
1935-36'da yeniden doğmuş Coppa Italia'nın üçüncü baskısını kazanan Torino oluşumu
1935-36 sezonuna kadar kulüp yeniden canlanmaya başladı: Torino, Roma'nın bir puan önünde Bologna'nın şampiyonayı kazansaydı bile, ikinci turun ortasına kadar mücadele etti. Bununla birlikte, Torino, o yıl başlayan bir turnuva olan Coppa Italia'nın ilk zaferiyle konsolide edildi. Burada Torino, Reggiana'yı 2-0, Catania 8-2'yi (Pietro Buscaglia tarafından altı gol atan), Livorno 4-2 ve Fiorentina 2-0'yı şaşkına çevirdi. Alessandria'ya karşı yapılan finalde Torino'nun 5-1 üstün olduğu görüldü.
1936-37 sezonunda, Torino, o dönemde yabancı kelimelerin varlığına tahammül edemeyen İtalyan faşist rejimi nedeniyle "Associazione Calcio Torino" olarak yeniden adlandırıldı. Torino 1937-38 sezonunu dokuzuncu bir yerde kapattı. Bazı memnuniyet, Torino'nun finalde sadece dövüldüğü Coppa Italia'dan geldi. 1938-39'da Torino, dört sayı ile galibiyete geçmiş güçlü bir Bologna'nın arkasında ikinci sırada yerini aldı. Macar Egri Erbstein Teknik Direktör Teknik Direktörü oldu ve teknik direktör Mario Sperone oldu. Balon Boys, "six Ls" nin orta sahası olarak tarihe inen üç orta saha oyuncusu gibi oyunculara, ana takıma arz sağlamaya devam etti: Allasio, Gallea ve Ellena.
Grande Torino
1939-40'da Torino, beşinci sırayı aldı, ancak Başkan V. Ferruccio Novo'nun önemli gelişini de görecekti. Bir dönüm noktası olan Novo, kulübe maddi destek ve dikkatli bir yönetici olarak becerisini sağlayacak. Antonio Janni, Giacinto Ellena ve Mario Sperone'dan çok değerli katkılarla Novo, "Grande Torino" olarak bilinen bir ekip kurmayı başardı.
Bununla birlikte, en parlak nokta, sıralamada beş başlık kazanmış olan rakipsiz bir takım olan Grande Torino tarafından temsil edilmektedir (1944 Campionato Alta Italia liginde kesintiye uğramak düşünmüyoruz; İtalyan Futbol Federasyonu (FIGC) 1942-1949 yılları arasında Spezia'ya sadece onur değerini kabul etti) ve 1943'te Coppa Italia (bu başarı sayesinde Torino, aynı sezon İtalya'da açgözlü Scudetto ve Coppa Italia'yı "çift" kazanan ilk takım oldu). Torino, bu dönemde İtalyan milli takımının omurgasıydı ve bir noktada on oyuncu aynı anda Azzurri'ye dolaşıyordu.
Büyük Trajedi ve Düşüş Dönemi
Ekibin kaptan ve tartışmasız lideri, Ferruccio ve Sandro'nun babası olan Valentino Mazzola'ydı. Sandro, daha sonra futbolcular haline gelerek babalarının adımlarını izleyecekti. Tipik başlangıç kadrosu: Bacigalupo; Ballarin, Maroso; Grezar, Rigamonti, Castigliano; Menti, Loik, Gabetto, Mazzola, Ossola. Zaferler döngüsü, yoğun bir sis ve hatalı bir altimetre nedeniyle Benfica'nın dostu Lizbon'da döndüğünde tüm ekibi taşıyan uçağın Superga Bazilikası istinat duvarına çarptığı 4 Mayıs 1949'da aniden sona erdi. Superga hava felaketi, iki ekibin (Agnisetta ve Civalleri), antrenör Egri Erbstein ve Leslie Lievesley'nin, masör olan Cortina'nın ve üç gazeteci olan Luigi Cavallero'nun, Renato Tosatti'nin ve Renato'nun hayatını kaybettiğini bildirdi.
.jpg)
Trajediden sonra zor yıllar izledi. Yavaş düşüş, 1959'da "Talmone Torino" adı altında gerçekleşen Serie B'ye ilk küme düşmesine neden oldu. Kalmak sadece Torino'nun 1960-1961 yıllarındaki en iyi uçuşa dönmesiyle bir sezon sürüyor ve diğerlerine oranla katkıda bulunuyor , Fransız-İtalyan Coppa dell'Amicizia'daki İtalya zaferine. 1963'te Orfeo Pianelli başkanlığı devraldı. Ekibin yeniden kurulması için taraftarların bir ikon haline gelecek bir oyuncunun gelmesini beklemesi gerekecek: Gigi Meroni, "Granata Kelebeği" lakaplı. 1964-65'te zaten Nereo Rocco liderliğindeki ekip üçüncü oldu.
Torino ve Meroni'nin atası, 15 Ekim 1967'de trajik bir şekilde sona erdi. Torino oyuncusu, Sampdoria'ya karşı oynanan bir lig maçının sonunda, Corso Re Umberto I'deki caddeyi geçerken Attilio Romero'nun kullandığı bir araba ile vuruldu ve öldürüldü ( Daha sonra 2000 - 2005 yılları arasında Torino başkanı olacaktı). Bu sefer Torino, Serie A'nın yıldızlarından biri olarak kaldı ve mevsimi yedinci sırada tamamladı. Aynı sezonda Torino, Coppa Italia'da da zafer kazandı. Başkan Pianelli tarafından başlatılan kazanan bir takımın yeniden inşası, 1971'de başka bir Coppa Italia kupasıyla devam etti.
1971-72 sezonunda Torino, "kuzenler" Juventus'tan yalnızca bir puan geride ikinci sırada geldi. Üç sezon boyunca, Torino, yedinci ulusal unvanının ne olacağının bir başlangıcı olarak ilk takımlar arasında yer alacaktı.
Şampiyona, 1975-76 sezonunda, Baharın bir noktasında Granata üzerinde beş puanlık üstünlük sağlayan Juventus'a karşı heyecanlı bir lig karinesinden sonra kazanıldı. Ancak, ikincisi derbisinde bulunan Bianconeri için üç düz kayıp, Torino'yu geçmesine izin verdi. Son turda, Torino bir nokta avantajıyla geldi ve o zamana kadar daima evde zafer kazandı. Torino Cesena'ya Comunale'de ev sahipliği yaptı: ancak berabere kalmadı; Ancak Juventus, Perugia'ya düşecekti. Juventus'un Superga trajedisinden 27 yıl sonra başlık iki sayı kazandı.
Torino'yu Juventus'un 51 sonrası 64 puanla bitiren heyecan verici bir şampiyonayla ertesi yıl tekrarladı; bu sayı 16 takım lig kurulumu için bir rekor puan aldı. 1978'de Torino yine Juventus'un arkasında ama puanların geride kalmasıyla yine ikinci olarak tamamladı (Paolo Rossi liderliğindeki şaşırtıcı bir Vicenza tarafıyla bağlantılıydı). Daha sonraki yıllarda, Serie A'nın en iyi takımlarından biri olmaya devam ederken takım yavaş bir düşüşe başladı ve Osvaldo Bagnoli liderliğindeki bir Verona tarafının arkasında, 1984-85'te ikinci sırayı hariç olmak üzere, bu sonuçları tekrarlayamadı. 1987-88'de Torino, Juve'e karşı 1988-89 UEFA Kupası'na girmek için play-off'u kaybetti.
1988-89 sezonunun sonunda Torino, tarihindeki ikinci kez Serie B'ye kolektif oldu. Harp öğrencilerindeki yıl, 1989-90 sezonunda hızlı bir yükselişin ardından 1990-91 yıllarında Serie A'ya döndükten sonra heyecan verici bir sezon yaşayan ekibi yeniden canlandırıyor gibiydi. Teknik direktör Emiliano Mondonico'nun rehberliğinde ekip 1991-92 UEFA Kupası, şaşırtıcı bir şekilde Juventus takımına 28 yılda (1963-1991) ilk kez Avrupa'da rekabet edemedi. 1991-92 sezonunda Avrupa'da koşu neredeyse durdurulamazdı: Torino diğerlerinin yanı sıra Real Madrid'i de yok ederek finalde yerini aldı. Ancak, Ajax a karşı final maçı neredeyse unutulmaz bir hal aldı: Torino'daki ilk etapta 2-2 berabere kaldıktan sonra Hollanda'nın ikinci ayağı, Torino'nun ağacın üçüne çarpmasına rağmen Hollandalı kulübün eli uzatma hedefleri kuralına hakimdi. Ve ceza sahasında şüpheli bir temas, Granaton tarihinde Granada tarihinde kazınmış bir görüntü, gökyüzünde bir sandalye kaldırarak havalanan antrenör Mondonico'yu kızdırdı. Sezon ligde üçüncü sırada tamamlayacaktı.
Zaferle olan randevu ancak bir yıl ertelendi. Torino, 1992-93 sezonunda Roma'ya karşı beşinci Coppa Italia ekleyecek. Bu da son bir diğer son olacak: evde 3-0'lık bir zaferden sonra, Granata, Roma'nın ikinci etabında bile, 3 ceza sayesinde Roma'nın 5-2 üstünlüğünü kazanacağını söyleyen darbesiz bir oyunla yarışmayı kapatma gibi görünüyordu. Baş hakem tarafından verilen tekmeler. Yine uzaktaki gol kuralları sayesinde, Torino bu kez başlığı talep ederek yararlandı.
1990-91 yıllarında yeni terfi edilen Mondonico Torino, kulübün ilk uluslararası kulübü olan sezon sonunda Mitropa Kupasını kazandı. Coppa Italia'nın fethinden sonra, kulüp ciddi ekonomik zorluklarla dolu bir döneme girdi. Başkanın ve antrenörlerin değiştirilmesi sonucu kötüleşmeye devam etti: 1995'de 5-0 derbisinin maliyeti Nedo Sonetti'nin görevini kaybetti ve sezon sonunda ekip üçüncü kez Serie B'ye taşındı. 1997-98 sezonunda Perugia'ya ceza ile kaybedilen play-off sonrasında Serie A'ya geri döndü (Reggio Emilia'da cezalandırılan 3-5, Umbriler Serie A'ya terfi etti).
