Dun 2 saatte stada ulastim yenildik 2 saat saha yol cekip evime geldim. Statta tataftar mutsuz, umutsuz sanki ligin 20. Haftasindaki siradan bir orta sira takiminin macini izler bir haldeydi. 2. Haftada taraftarin butun heyecanini aldilar, insanlar takimda kime kufur edecegini sasirdi. Ve ultraslanda tezahuratlariyla macin olmayan havasinin icine ettiler, dk 80 basarilar gelir gecer diye basladilar. Tepkisezlestirip, dusunme yetilerini almislar adamlarin resmen. Sorgulayacak yetileri bile yok. Biz iki bucuk aydir yalvardik, gerek tt yaptik gerek tepkimizi gosterebilmek icin gucumuz yettigince biseyler yaptik. Bir yonetim , hoca ve ultraslan hep beraber bir takim nasil cokuse goturulur onun dersini veriyorlar bize.
Biz hayati Galatasaray olan insanlariz, maglubiyette 1 haftasi kotu gecen insanlariz, sabah kalkinca aklima ilk gelen seyin Osmanlispor maglubiyeti olan insanlariz. Ama eminim ki cogu coktan bunu unutmustur bile...
Sent from my iPhone using Tapatalk
