Yalnız Kalmayı Sever misiniz? | GSCimbom - En İyi Galatasaray Taraftar Portalı ve Forumu

Yalnız Kalmayı Sever misiniz?


Yalnız Kalmayı Sever Misiniz;
... yoksa çoğu zaman illaki "birileri yanımda olması lazım" diyenler mısınız?
 
Toplum ve arkadaş çevresinde çok sosyal ve eğlenceli olmama rağmen; yanlızlığı çok severim. Kendi başıma bıkmadan çok zaman geçebilirim.

Özetle:
yalnizlik.jpg


#EducationIsImportant
 
Evet.

30'a bastıktan sonra iyice belirginleşti, genel olarak insan sevmiyorum sohbetinden keyif aldığım insanların büyük çoğunluğu ya yurtdışında ya da çoluk çocuğa karıştığı için en iyi seçenek yalnızlık oluyor çoğu zaman. Hemen hemen her haftasonu hayvan barınağına gidiyorum orada çok daha mutlu oluyorum açıkçası, insan dediğimiz (kendimi de dahil ediyorum) mal bir varlık.
 
Yalnız yaşıyorum. Istediğimi istediğim zaman çağırıyorum zaten. Sosyal hayatım iyidir. 2 yıllık ilişkim de var ama yalnız yaşamak daha iyidir.
 
Yalnız olduğumuz zaman, kendimizle baş başa kaldığımızda yaptıklarımızı daha iyi sorgulayabiliyoruz, daha özgürce ve kendimiz için daha doğru kararları alabiliyoruz. Ne fazla yalnızlık ne fazla sosyallık en ideali "bana" göre. Kendinle barışık olabilmek bir insan için hayatındaki en önemli etkenlerden biridir, o yüzden yalnız kalmayı severim.
 
Yalnız kalmayı çok severim, yanımda birileri olması pek hoşuma gitmez


Tapatalk kullanarak iPhone aracılığıyla gönderildi
 
Çok severim. 1.5 hafta kadardır yalnız yaşıyorum hatta ve "ah keşke birileri olsaydı" dediğim olmadı şu ana dek. Tabi arada bir yakınlarla ve arkadaşlarla görüşmek önemli, ama yalnızlığın gözünü seveyim. Kimseye karşı bi sorumluluğun yok. İstersen çorabını oturma odasının tam ortasına fırlat, koltukta uyuyakal, 1 gün sonra kirli sepetine at. Kimse bilmeyecek, dırdır yapmayacak.

Süper bişey yalnız kalmak.
 
Çok uzayınca sıkıyor ama benim çok anlayışım 6 ay filan mesela bu zamana kadar gayet memnunum kendimle yaşamaktan. İşte bundan sonra gelen dönemde birileri ile bir paylaşımda bulunmam gerekiyor haliyle oradan aldığım enerji ile bir 6 ay filan daha giderim herhalde. Ne kadar az insan o kadar çok mutluluk, insan kendi ile bile anlaşamazken veya ben anlaşamazken başkalarının durumları veya düşüncelerine adapte olmaya çalışmak çok meşakkatli iş. Birde insanları tanıdıkça insanlığa duyduğum saygı azalıyor maalesef, çok düşük, 3 kuruşluk muhabbetler peşindeler sürekli bir benmerkezcilik falan filan uzar gider.
 
Üst Alt