Gunkanjima Adası - Nagazaki, Japonya.
Bir zamanlar dünyanın en yoğun nüfuslu yeri olan bu ada artık hayalet bir kasaba.
Dünyada çok az yerin Gunkanjima'nınki kadar tuhaf veya dokunaklı bir tarihi vardır.
Küçük, kaleye benzeyen ada, Nagazaki kıyısının hemen açıklarında yer alıyor. Ada, bir deniz duvarı ile çevrelenmiş, sıkışık binalarla kaplı ve tamamen terk edilmiş; kırk yılı aşkın süredir tamamen ıssız bir hayalet kasaba.
Gunkanjima, 1900'lerin başında, adanın zengin bir denizaltı kömür yatağı üzerinde bulunduğunda, Mitsubishi Corporation tarafından geliştirildi.
Sonraki yüz yıl boyunca maden daha da derinleşti ve uzadı; Japonya'nın endüstriyel büyümesine güç veren kömürü toplamak için deniz tabanının altına uzandı.
1941 yılına gelindiğinde, yüzölçümü bir kilometrekareden az olan ada, yılda 400.000 ton kömür üretiyordu.
Ve deniz altı madeninde körü körüne çalışanların çoğu Kore'den gelen zorunlu işçilerdi.
Madenden daha da dikkat çekici olanı, çevresinde gelişen şehirdi.
Madencileri barındırmak için küçük kayaların üzerine on katlı apartman kompleksleri inşa edildi; avlular, koridorlar ve merdivenlerle birbirine bağlanan yüksek katlı bir labirent. Hepsi koruyucu deniz duvarıyla çevrelenmiş okullar, restoranlar ve oyun evleri vardı.
Ada, yeşili olmayan ada "Midori nashi Shima" olarak bilinmeye başlandı.
Şaşırtıcı bir şekilde, 1950'lerin ortalarına gelindiğinde neredeyse altı bin kişiyi barındırıyordu ve bu da ona dünyanın şimdiye kadar tanıdığı en yüksek nüfus yoğunluğunu sağlıyordu. Sonra kömür bitti.
Mitsubishi madeni kapattı, herkes gitti ve bu ada şehri terk edildi, doğaya geri dönmeye bırakıldı.
Apartmanlar yıkılmaya başladı ve ilk kez çorak avlularda yeşil şeyler büyümeye başladı. Kırık camlar ve eski gazeteler sokaklara uçtu. Deniz meltemi pencerelerden ıslık çalarak geliyordu.
Şimdi, elli yıl sonra, ada tam olarak Mitsubishi'nin ayrılmasından sonraki gibiydi. Denizin ortasında hayalet bir kasaba.
Bir zamanlar dünyanın en yoğun nüfuslu yeri olan bu ada artık hayalet bir kasaba.
Dünyada çok az yerin Gunkanjima'nınki kadar tuhaf veya dokunaklı bir tarihi vardır.
Küçük, kaleye benzeyen ada, Nagazaki kıyısının hemen açıklarında yer alıyor. Ada, bir deniz duvarı ile çevrelenmiş, sıkışık binalarla kaplı ve tamamen terk edilmiş; kırk yılı aşkın süredir tamamen ıssız bir hayalet kasaba.
Gunkanjima, 1900'lerin başında, adanın zengin bir denizaltı kömür yatağı üzerinde bulunduğunda, Mitsubishi Corporation tarafından geliştirildi.
Sonraki yüz yıl boyunca maden daha da derinleşti ve uzadı; Japonya'nın endüstriyel büyümesine güç veren kömürü toplamak için deniz tabanının altına uzandı.
1941 yılına gelindiğinde, yüzölçümü bir kilometrekareden az olan ada, yılda 400.000 ton kömür üretiyordu.
Ve deniz altı madeninde körü körüne çalışanların çoğu Kore'den gelen zorunlu işçilerdi.
Madenden daha da dikkat çekici olanı, çevresinde gelişen şehirdi.
Madencileri barındırmak için küçük kayaların üzerine on katlı apartman kompleksleri inşa edildi; avlular, koridorlar ve merdivenlerle birbirine bağlanan yüksek katlı bir labirent. Hepsi koruyucu deniz duvarıyla çevrelenmiş okullar, restoranlar ve oyun evleri vardı.
Ada, yeşili olmayan ada "Midori nashi Shima" olarak bilinmeye başlandı.
Şaşırtıcı bir şekilde, 1950'lerin ortalarına gelindiğinde neredeyse altı bin kişiyi barındırıyordu ve bu da ona dünyanın şimdiye kadar tanıdığı en yüksek nüfus yoğunluğunu sağlıyordu. Sonra kömür bitti.
Mitsubishi madeni kapattı, herkes gitti ve bu ada şehri terk edildi, doğaya geri dönmeye bırakıldı.
Apartmanlar yıkılmaya başladı ve ilk kez çorak avlularda yeşil şeyler büyümeye başladı. Kırık camlar ve eski gazeteler sokaklara uçtu. Deniz meltemi pencerelerden ıslık çalarak geliyordu.
Şimdi, elli yıl sonra, ada tam olarak Mitsubishi'nin ayrılmasından sonraki gibiydi. Denizin ortasında hayalet bir kasaba.