NEZİR
sıf. (ar. nezil). Esk.
1. Kendini Tanrı’ya ve ibadete adayan.
2. Bir dilekte bulunan, adak adayan.
3. Tanrı'nın cezalarından söz ederek halkı korkutup doğru yola çekmeye çalışan, göz dağı veren peygamberler için kullanılır.
Kaynak: Büyük Larousse
