Cevap: 14 Mayıs 2006 Denizli Zaferi
Kadıkoydeki 4-0 lık mactan sonra umutumu kaybetmiştim. Aldanmısım unutmusum Galatasaray'ın oldugu yerde Umudun bitmedigini!
Besiktas 1-0 öne gectiginde o zaman kırık ve dargın olan kalbim iyice sitem etmeye baslamıstı. Gaflete düşüp unutmusum Tek ihtimali olanların bizler oldugunu!
Son dakika goluyle 2-1 Cevirdigimizde Bütün Stadın kendi kendilerine sövdügünü duyunca ben utanmıstım Çünkü Galatasaray adı varsa bi yerde o oran yuzde 1 ise 99 dan buyuk oldugunu o zaman tekrar hatırlamıstım...
Çok uzaktan degil yanı basımdan bir ses yaa bak oglum! ben sana demiştim Buda İspati diye seslendi bana Haklısın baba dedim Haklısın...
14 mayıs 2006 Günü o unutulmaz muhtesem İlahi adaletin tecelli ettigi gün Heycandan Evde herseyi kapattım Tv Pc radyo utanmasam Dolabın fişini falan cekicem
Bi tek kardesim kuytu bir kösede benden habersiz dinliyormus macı ben Abdest alıp namaz kılmaya basladım basta türlü engel olamıyordum kendime zarar vericektim Ben dua ederken secdede Yan odadan bir ses Abiiii abiiii Gol oldu goll Denizli 1-0 önde Gözyaslarıma engel olamadım hıckıra hıckıra ben hayatımda böyle agladıgımı hatırlamıyorum desem yalan olucak birde kopenhag vardı
Aglayarak namaz kılıyorum sonra bir ses daha hay ben senin!! Gol oldu be abi 1-1 serefsizler 16 dkda uzatmıslar!! Tabi ne abdest kaldı ne namaz
Cıt cıkmıyor evden kapattırdım radyoyu kardesime işin kötü tarafı suki heycan var ama kötü bi heycan kötü haberi bekliyorum cunku biz bu arada 5. katta oturuyoduk o zaman 7.kattada cok samimi oldugumuz komsularımız vardı Arslan amca hatta adamın isim soyisim Arslan Arslan
Onun cıglık ve küfürleriyle duydum sampiyon oldugumuzu kendimden gectim ve herzamanki gibi konvoya cıktık ne günlerdi be