Ölümden Dönme Anılarınız

[Murat Yanut]

Genzime erik kaçıp nefes alamamisim 1.5 yaşındayken. Çıkarmaya çalışanlar daha ileri gitmesini sağlamış. Kalp hastası komşumuzun arabasıyla birkac kaza yaparak acile yetişip kurtarmislar. Aynı sene motorsiklete binmeye çalışırken üstüme devirmisim. Ablam 1. katın balkonundan 11 aylıkken beni düşürmüş. 2.5 yaşında su kanalina düşmüşüm, son anda fark etmişler, çok uzaklaşmadan yakalamışlar. 4 yaşımda kayboldum, ertesi gün buldular, onu hatirliyorum, abimin peşinden gitmiştim. Yine 3-4 yaşlarında damda koşarken plastik çatı çöktü komşunun tuvalete düştüm, tuvaletteki kadın öleceğini sanmış, trajikomikti. Fransa'da kuzenler havuza götürmüştü, ben herkes atlayınca bunun acı veren bir his olduğunu dusunmeden en yüksekten atlayayim dedim yaş 10, cevvalim. Sanırım 10-15 m falan vardı. Suya düştüğümde millet terslik olduğunu anlamamıs ama ben yüzeye ve kıyıya çıkabilecek kadar bile yüzmeyi bilmiyordum, çırpınarak bir şekilde kenara çıktım. Acısını yazarken hissettim.

16 yaşımda tek başıma Fransa'ya gittim yine. Uçak düşme tehlikesi atlattı. Hostesler yolcular salya sümük ağlıyordu. 10 kez falan fırtınada piste yanasmaya çalıştı uçak, inince herkes çığlıklar atarak pilotu alkışladı. Ankara'da bombalar patladığında her birini 5er dkyla es geçtim neredeyse. İş yerim mesrutiyetteydi. Yakındaki emniyet binasına RPG falan firlattiklarinda iş yerindeydim. Hemen iş yerinin önünde şüpheli paket patlattılar, bombaymis. Kizilaydaki guvenparkti herhalde ismini unuttum, orda patlattılar funyeyle, bende kordona alınırken azarlandim, halbuki otobüs bekliyordum, bomba varmış.

6 Şubat malumunuz. Yaşadım. Geçen hafta bindigim otobüs kaza yaptı, kemerim takılı olduğu ve kaza yapacağını önceden anladığım için birşey olmadı şükür. İnip sigara içtim, 2 saat trafik polisi bekledik. Daha ölmedim, inşallahta uzun süre yazarım buralara.

 

[Murat Durmaz]

Ben çocukken mahallede ki gençler tek saçmayla antrenman yaparlardı.Biz de ufak çocukları olarak mahallenin onları izlemeye giderdik.Atış yapılırken bize kenarda bekleyin diyolardı ama ben kurşunun önüne atlıyodum beni 2-3 defa uyardılar ben de tamam dedim sessizce beklerken bunlar atışlarına devam ediyodu ben de 1 anda atladım kurşun döşüme geldi o an bayılmışım yaani baygın düşmüşüm.Bizim oralar da ufak yer olduğundan o zamanlar devlet hastanesi bile yoktu.Yakın mahallelerde ki 1 doktorun evine götürmüşler gözümü açtığımda ordaydım.Doktor kurşunu bulamamış kemiğin orada iz yokmuş ama dışında varmış.Büyük ihtimalle kemiğe çarpıp dışarı çıkmıştır demiş.Ordan beni çalıştığı polikiliniğe götürdüler.1-2 saat sonra artık götürebilirsiniz denilince eve geçtik.O sırada da olayın olduğu yerde yaani tek saçmayla antrenman yapılan yerde kurşunu bulmuşlar.O zamanlar zayıf olduğum için şans yanımdaymış.Kurşun döşümdeki kemikten sekip dışarı çıkmış.Ondan sonra zaman geçti o iz de kalmadı.Daha sonrasında ise ben gençleşince ben de o antrenmanlara katıldım..

 

[Halil Vurucu]

Bende cok var yaw. Galiba 1. otobüs kazasini yazmistim. Digeri araba tam oturdugum yere vurdu ama olan arabadakilere oldu.
Yine bir tane son anda ucuz yirttigim olay oldu. Sene 99 olmali, sahildeki kafedeyiz ve kapanmak uzere, sadece biz kaldik işte garsonlar filan yerleri supuruyorlar. Neyse 4 kisi geldi ama nasil geliş, hal ve hareketlerinden ayik olmadiklari belli ve daha tehlikelisi belliki haplanmislar veya otlanmislar. Bunlar direk masamiza geldiler ve sohbet etmeye basladilar, askeriz, carsi iznindeydik vs vs derken ulan ne olduysa bunlar dellendiler ve aniden bizim masadaki bira şiselerini alip kirdilar ve biri üstume atladi, onunla bogusurken digeri beni tuttugu gibi masaya dogru egdi ve elindeki kirik şise de bogazimda derken 50 - 60 metre ilerideki yoldan polisin siren sesi gelince ( iki olayin da ayni anda oldugu düşünün) bunlar panik halinde kacmaya basladilar. Yani o an aklima gelen 2 sey 1 - ölmek 2 - ölmesem de yüzümde kesik izi filan
Bu arada birisi Nigdeliyim demisti , 😁 @Emre Altun
Istanbul diyen de vardi

 

[Okan Özkan]

2005de atlantikde sörf yaparken boğulacaktım az kalsın akıntıya kapıldım kendimi zar zor sahile atmıştım

2004 noelinde thailanda phukete gidecektik arkadaşlarla
son anda bir arkadaşın ısrarları sonucu brezilyaya gittik
brezilyada thailandda tsunami olduğunu öğrendik
thailanda gitseydik belkide bizde ölmüştük

2022 kışında istanbul lodosunda ( 4 kişinin öldüğü) son istanbul uçağındaydım
haberlere çıktık uçakta korku dolu anlar diye
o uçakdaydım

2017 reina saldırısında saldırı anında sokağın tam karşısındaydım eşimle tam o anda taksiye biniyorduk

2008 etiyopyada silahlı milislerin yarım saat kadar tutsağı olduk rahipler araya girince bizi bırakdılar (tutsak olduğumuzu sonradan öğrendik herifleri asker sanıp normal kontrol sanmıştık )

2007 evli bir kadınla birlikte olmuşum evi kocası bastı adam sen sie git evden dedi Allahdan ( vallahi evli olduğunu bilmiyordum)

1999 depremde öleceğimi sanmıştım

1999 20 kadar skinhead bize saldırmıştı futbol maçı sonrası
erkekliğin %99 başarıp kaçmıştık
bi arkadaşı yakalayıp hastanelik etmişlerdi
çocuk bizle birdaha asla konuşmadı
hakkını helal etsin yaptığımız büyük şerefsizlikdi yalnız bırakmamalıydık

 

[Emre Altun]

vallahi evli olduğunu bilmiyordum

Arda Turan v2

 

[Hakan Motz]

Buyuk kalibre havali tufekle yegenime vurmustum az kalsin

cok korkunc bir andi

 

[Mehmet Ses]

2019 yılında motorsiklet kullanırken bir otomobil ile kafa kafaya çarpıştık. Yaklaşık 50-60km hız ile gidiyordum, araba ise ana yola yeni girmişti. Eğer o da hızlı bir şekilde geliyor olsaydı neler olurdu tahmin edemiyorum. Çarpışma anında otomobilin kaputunun üstüne uçtum, fakat motosikleti tutmayı bırakmadığım için sağ bilek kırıldı. Kask olduğu için ucuz atlattık.

Bir diğer anım ise, Türkiye'den gurbete arabayla dönüş yaparken Fransaya giriş yaptığım zaman oldu. Inanılmaz derecede uykum geliyordu. Fakat 3-4 saatlik bir yolum kalmıştı. Bir ara gözlerimi 1 saniyeliğine kapattım. Ne olduysa sanki bir taşın üstünden geçmişcesine araba hafiften hopladı ve o an gözümü açtım. Otobanda böyle birşeyin olma ihtimali çok az. Eğer o olay olmasaydı kesinlikle uyuyakalacaktım.

 

[Kalender Cengiz]

Bende uzun zaman önce forumda paylaşmıştım. Şehirler arası otobüs kazası. Varan turizm saolsun. Bir sürü kişi yaralanmıştı muavin ise vefat etmişti. Bende hafif yararlı atlatmıştım. Neyse, oluyor işte, hayat. Herkesten uzak olsun bu tip durumlar.

 

[Arif Doğan Karakaya]

16 yasinda falandim. Kadikoydeki bir derbiye ailemin tum israrlarina ragmen gittim. Mac sonu bir anda fenerli picler etrafimi sardi ve CimBom'lu olup olmadigimi sordular. Arka cebimde GS armali sari kirmizi cuzdan vardi. Yok abi olur mu oyle sey dedim ve pis bakislar arasinda ordan siyrildim.

Sultanahmet'te tramway duraga yuz metre kala birden bire durdu. Bir dakika falan brkledi. Ben sabirsizin biri oldugum icin kapi acilsa da atlasam dedim ve dilegim kabul oldu. Ters taraftaki kapi birden acildi ben de gerizekali gibi atladim. Ayaklarim yere basar basmaz karsi taraftan gelen tramway onumden hizlics gecmeye basladi. Hayatim gozumun onunden bir film seridi gibi gecti.

Uc bes sene once hatchback arabamla nehre uctum. Neyse ki tekne kazigina carparak sadece kaputu kpalayacak kadar suya girdim. Yuzme de bilmedigim icin bayagi kotu bir senaryo olabilirdi.

Biraz manyak gibi araba kullandigim icin esim araba kazasinda olecegimi soyler durur. 😏

 

[Ertuğ Ursavaş]

Ben 1 yaşındayken trafik kazası geçirmişiz, Denizli ya da Afyon tarafında. Araba birkaç takla açmış, ben ön koltukta annemin kucağındaymışım. Kaza sırasında ben camdan uçmuşum. Bizimkiler beni 15-20 metre ötede bulmuşlar. Kafama 20-30 dikiş atmışlar, bizimkilerden babamın boynu o zamandan beri (86'dan beri yani) hep sıkıntılı. Annemde, abimde bir şey yok Allah'tan. Abim 5 yaşında olduğu için 2 koltuk arasına sıkışmış öyle hiç savrulmadan kurtulmuş. Bizimkilere Ertuğ öldü mü diye sorup durmuş vs...

Çocukken çok manyaktım ben, niyeyse abim kızdırdığı zaman bıçakla falan saldırırdım şimdi çok tuhaf geliyor. Ben 5-6 yaşındayken bu beni yine kızdırıp annemlerin odasına kaçıyor, kapıyı da kilitliyor. Açmayınca ben koridorun başına gidiyorum, koşarak ellerim açık şekilde buzlu cama girip parçalıyorum. Bayağı bir kanadığını hatırlıyorum, komşudaki ablaya gitmiştik de o ellerimi bandajlamıştı öyle doktora gitmeden hallolmuştu nasıl olduysa. Bugün olsa öyle bir şey kesin acildesin mümkün değil işi şansa bırakman. Damara falan denk gelse yoktum muhtemelen. Belki buzlu cam olduğu için parçalandı da öyle kurtardım bilmiyorum.

 

[Yunus Can DUBLEN]

Asit döküldü üstüme komple asit banyosu yaptım ancak tam kıyafet giydiğim için birşey olmadı giymemiş olsaydım erirdim. Şöyle 30-40 dk içinde acıyla ölürdüm.

 

[Aslan Karadağ]

6 aylıkken eczane yanlış iğne vurmuş sonra bi şekil halletmişler

8-9 yaşlarımda otoparkın kangal köpeği kovaladı bakkala sığınarak kurtuldum oldurmese de feci hasar verebilirdi

Askerliği Şırnak'ta bir üs bölgesinde yaptım gece nöbette yılanla karşılaştım sokmaya hazır vaziyette duruyordu tısss sesini duymasam gecenin bir körü üs bölgesinden Şırnak merkezdeki hastaneye gidene kadar mefta olurdum, ayrıca bu bölgede kuduz bir köpekten kaçarak kurtulmam da var

99'depreminde 4 yaşındayken gardırop üstüme devrilmek üzereymiş son anda annem kurtarmış

Yine 7-8 yaşlarında aile gezmesindeyken ergenin biri araba kaçırmış üstümüze sürerken son anda duvara çarpıyor ben annem ablam kurtuluyoruz

Şimdilik aklıma gelenler bunlar

 

[Hekim Aslan]

Genzime erik kaçıp nefes alamamisim 1.5 yaşındayken. Çıkarmaya çalışanlar daha ileri gitmesini sağlamış. Kalp hastası komşumuzun arabasıyla birkac kaza yaparak acile yetişip kurtarmislar. Aynı sene motorsiklete binmeye çalışırken üstüme devirmisim. Ablam 1. katın balkonundan 11 aylıkken beni düşürmüş. 2.5 yaşında su kanalina düşmüşüm, son anda fark etmişler, çok uzaklaşmadan yakalamışlar. 4 yaşımda kayboldum, ertesi gün buldular, onu hatirliyorum, abimin peşinden gitmiştim. Yine 3-4 yaşlarında damda koşarken plastik çatı çöktü komşunun tuvalete düştüm, tuvaletteki kadın öleceğini sanmış, trajikomikti. Fransa'da kuzenler havuza götürmüştü, ben herkes atlayınca bunun acı veren bir his olduğunu dusunmeden en yüksekten atlayayim dedim yaş 10, cevvalim. Sanırım 10-15 m falan vardı. Suya düştüğümde millet terslik olduğunu anlamamıs ama ben yüzeye ve kıyıya çıkabilecek kadar bile yüzmeyi bilmiyordum, çırpınarak bir şekilde kenara çıktım. Acısını yazarken hissettim.

16 yaşımda tek başıma Fransa'ya gittim yine. Uçak düşme tehlikesi atlattı. Hostesler yolcular salya sümük ağlıyordu. 10 kez falan fırtınada piste yanasmaya çalıştı uçak, inince herkes çığlıklar atarak pilotu alkışladı. Ankara'da bombalar patladığında her birini 5er dkyla es geçtim neredeyse. İş yerim mesrutiyetteydi. Yakındaki emniyet binasına RPG falan firlattiklarinda iş yerindeydim. Hemen iş yerinin önünde şüpheli paket patlattılar, bombaymis. Kizilaydaki guvenparkti herhalde ismini unuttum, orda patlattılar funyeyle, bende kordona alınırken azarlandim, halbuki otobüs bekliyordum, bomba varmış.

6 Şubat malumunuz. Yaşadım. Geçen hafta bindigim otobüs kaza yaptı, kemerim takılı olduğu ve kaza yapacağını önceden anladığım için birşey olmadı şükür. İnip sigara içtim, 2 saat trafik polisi bekledik. Daha ölmedim, inşallahta uzun süre yazarım buralara.

Kaç canın kaldı şimdi

 

[Halil Vurucu]

Cocukluk demeyelim de aģır gerizekalılık diyelim.
Galiba 9 yasindayim, o zamanlar gazetenin birisi böyle oval, kabarık kabarı gece lambalari veriyor. Neyse bizde 4 - 5 tane birikti. Bende de nedense hepsini birlestirip yakma arzusu var ama anne baba varken imkansiz. Gel zaman git zaman mahallede dügün oncesi kına var ve ailecek oradayiz. Sonra miktigimin şeytani dürttü " ev boş, firsat bu firsat" der demez eve koştum. Gece lambalarini aldim, hepsini dizdim. Electric tellerinin hepsini birbiriyle bagladim ( bu arada benim babam fabrikada elektrikciydi ve evde her turlu alet var + mahallede sorun oldugunda beraber gidedik. Yani neyin ne oldugunu az da olsa biliyorum)
Her sey tamam sadece prizi sokmak kaldi ama artik şeytan mi dürttü yoksa o an kal mı geldi bilmiyorum, sen git bildigin bakır tellerin biri sol elinde digeri sag elinde ve cıplak halde ellerinle birlestir. Allah'im nasil elektrik yiyorum, bildigin oldugum yerde horon tepiyorum ve kablolari atmaya calisiyorum ama olmuyor sonra nasil olduysa birden elimden firlativerdim. Yasadigim şoku anlatamam, bir süre aglaya aglaya soluklandim, kalbim inanilmaz atiyor. Sonra her seyi kaldirdim ve dugune kosup sandalyeye oturdum. Belki 2 saat filan kalbim patlayacak gibi aglamakli sekilde oturdum. Bildiginiz lambalara kendi vücudumdan electric sağladim 😁

 

[Murat Yanut]

Kaç canın kaldı şimdi

Doktorum onu artık birgün önüne dusersek sana sormam gerekecek😄 bu kadar badireden hiç hasar kalmadı vücutta, kasimla gözüm arasında bir iz var, dönerken basım dönmüş, merdivenin köşesine carpmisim, babannem bal sürmüş doktora goturmemisler😅 onun dışında sigara kolestrol, şeker baslangici falan var, ölümüm herhalde bunlardan olacak

 

[Kadir Güler]

7-8 yaşlarımda babamın bir kamyoneti vardı.O kamyonetle ben,babam ve benden 1 yaş büyük kız kuzenim bizim eve gitmistik.Babam beni ve kuzenimi arabada bıraktı ve yukarı cıktı.Arabayı park ettiği yer, baya dik bir yokuş.4-5 metre gerisi cadde.Ve caddenin hemen karşısında da baya derin bir ucurum var.Neyse kuzende kamyonetin arka kasasında oynuyor.O sırada merağım galip geldi ve el frenini indirdim.Arac hızlıca caddeye doğru gidiyor tabi Allahtan kuzen aracın hareket etmesiyle birlikte kasadan atlıyor.Cadde de esnaf dukkanları var.O sırada da bizim nalburcu amca dükkanının önünde arkasiyla birlikte oturup cay fln iciyorlar.Sonra bi bakıyolar kendilerine doğru kamyonet geliyor.Son bir hamleyle son anda kendilerini dükkanın önünden atıyolar.Ve bizim araç nalburun içine giriyor.Sonuç olarak baktıgımızda eğer babam direksiyonu kırmadan park etseydi araç düz gidecekti ve uçurumdan aşagı gidip suan bunları yazamıyor olacaktım.Dükkana araç girdikten sonra burnum bile kanamadı olan garibim nalbura oldu.

 

[Halil Vurucu]

7-8 yaşlarımda babamın bir kamyoneti vardı.O kamyonetle ben,babam ve benden 1 yaş büyük kız kuzenim bizim eve gitmistik.Babam beni ve kuzenimi arabada bıraktı ve yukarı cıktı.Arabayı park ettiği yer, baya dik bir yokuş.4-5 metre gerisi cadde.Ve caddenin hemen karşısında da baya derin bir ucurum var.Neyse kuzende kamyonetin arka kasasında oynuyor.O sırada merağım galip geldi ve el frenini indirdim.Arac hızlıca caddeye doğru gidiyor tabi Allahtan kuzen aracın hareket etmesiyle birlikte kasadan atlıyor.Cadde de esnaf dukkanları var.O sırada da bizim nalburcu amca dükkanının önünde arkasiyla birlikte oturup cay fln iciyorlar.Sonra bi bakıyolar kendilerine doğru kamyonet geliyor.Son bir hamleyle son anda kendilerini dükkanın önünden atıyolar.Ve bizim araç nalburun içine giriyor.Sonuç olarak baktıgımızda eğer babam direksiyonu kırmadan park etseydi araç düz gidecekti ve uçurumdan aşagı gidip suan bunları yazamıyor olacaktım.Dükkana araç girdikten sonra burnum bile kanamadı olan garibim nalbura oldu.

Senin degil de karşı tarafların ölüme en yaklastigi an olmuş 😁

 

[Murat Onder]

Konu da uçak, araba v.s. ile ilgili de çok husustan bahsedilmiş. Aklıma geldi. Ölümden dönme olmasa da tehlike olarak, eski banliyö trenlerine zaman zaman dışarıdan taş atan tipler olurdu.

Yaklaşık 10 sene önce, eski banliyö trenlerinin son yıllarında bir akşam trene atılan koca bir taş 2 cam arkama trenin kapısından içeri girdi. Sırf benim açımdan değil akşam saati kalabalık trende hiç kimsenin yaralanmaması bile sevindirici durumdu.

 

[Kadir Güler]

Senin degil de karşı tarafların ölüme en yaklastigi an olmuş

Aslında araç uçuruma dogru gitse ben,Son bi atak aracın önünden cekilen nalburcu amcalar ve aracın arkasındaki kuzen atlamasa hüzünlü bir son olabilirdi.

 

[Eray Emeklier]

Rahmetli babam araba sevdalısı bir adamdı. İşi de hep arabalarla olduğu için araba kullanma konusunda pro idi diyebilirim. Gençliğinde önce bisiklet sonra araba yarışlarına katılmış. Mahalleye babamın geldiği arabanin sesinden anlaşılıyordu o kadar diyebilirim. Bir gün ailecek Yeşilköye çay içmeye gitmiştik. Dondurma falan yedik aylardan temmuz ayıydı. Ailecek dönerken bir tane Mercedes bizi sıkıştırdı. Babam o sıkıştırmadan kurtuldu adamın peşine takıldı derken logar kapağı yamukmus sağ arka lastik oraya denk geldi ve önce bariyerlere girip daha sonra karşı yola geçtik. Yeşilköy havalimanı-florya flyinn arasindaki o yolu bilenler varsa eskiden iki yol arasında bariyer falan yoktu ama vızır vızır arabalar geçerdi. Karşı yola geçtik ve şansımıza kırmızı ışık yaniyormus hiç bir arabayla kafa kafaya çarpışmadan tarla gibi bir yere girip 4 takla atıp düz şekilde bir tepede durduk. Bana 14 babama 36 dikiş atıldı. Annem ve kardeşim eziklikler morluklarla kurtuldu. Hayatımızın dönüm noktasıdır. Hiç birimiz ölmedik o gece