Cevap: Unutulmayan Mallıklar
Daha ufaktım, pikniğe gitmiştik ailecek. Arabadan indik,
Ben tabi çok zeki bir çocuk olduğumdan süpersonik müzip şakalar yapabilecek potansiyele sahiptim o yaşlarda.
Peder arabadan inmiş ama daha şoför kapısını kapatmamıştı, ben de içimden dur araya elimi sokayım da, kapıyı kapatamasın da hahakiki güleyim diye geçiriyorum. Kafaya bak.
Adam arkası dönük şekilde sertçe kapıyı kapattı. Kapı kapandı vallahi bildiğin. Kapansın sıkıntı yok da arada elim vardı benim. Über zekamla şaka yapacaktım güya. Kapanırken fikrin mallığını anlamıştım da elimi çekmeye çalışmıştım. Ancak iki parmağımı kurtaramadım. Sonrası feryat figan..
O kadar bağırdığım başka anım olmamıştır.
Babam neye uğradığı şaşırmış, çocuğunun parmaklarının kopmasına sebep olma ihtimali olan, dikkatsiz baba konumuna düşmüş, eli ayağı titreyerek kapıyı açmaya çalışıyordu hatırladığım. O kapının anahtar deliğini bulmaya çalışırken yüzü mosmordu hatırlıyorum.
Hala düşündükçe kötü oluyorum nası yaptım ben onu, o parmaklar nası kopmadı diye. Şükür.