İki takımın 11'leri maçtan bir saat önce belli olduğunda iki taraf için de çok büyük sürpriz yoktu. Galatasaray beklenen 4–3–3'üyle sahaya çıkıyorken Jean-Michael Seri’nin yerine Mario Lemina tercihi belki en beklenen hamle değildi fakat Fatih Terim’in kısmen ağır Nzonzi ve kırık çeneyle oynayacak olan Belhanda’nın yanında daha atlet ve tempolu Lemina’yı tercih etmesini anlamak mümkündü. Fakat Donk’un Andone-Seri ikilisine yedek kulübesindeki tercihi için aynı şeyleri söylemek zor. Fenerbahçe’deyse Garry Rodrigues ve Victor Moses’ın yokluğunda Ersun Yanal’ın seçebileceği zaten birkaç opsiyon vardı. Deniz Türüç’le oynamak ya da oynamamak. Ersun Yanal ikincisini tercih etti.
Galatasaray’da Belhanda ve Lemina yine klasik bir şekilde Nzonzi’nin önünde iki iç oyuncusu olarak konumlanırken kenarlarda ve savunma dörtlüsünde bir değişiklik yoktu. Fenerbahçe’de ise Ersun Yanal, Deniz Türüç’ü dışarıda bırakıp uzun zamandır sakatlığı nedeniyle oynamayan Mauricio Isla’yı sağ beke yerleştirirken orada bir süredir idare eden Ozan Tufan’ı da sağ öne alarak maksimum defans güvenliğini ön plana çıkardı.
Fakat iki kenarda Tolga ve Ozan tercihini sadece savunmayla açıklamak doğru olmayabilir. Bu iki oyuncunun top Galatasaray’dayken kenarlara beklerle birlikte ikinci düğümü atan oyuncular olacakları açıktı. Fakat iki oyuncunun da alamet-i farikası olan ceza sahası koşuları da Ersun Yanal bu tercihi yaparken deneyimli teknik adamın muhtemel düşüncelerinden biriydi. Ceza sahası koşusu dışında presçi özellikleri de Fenerbahçe’nin ilk 1.5 aydaki önde baskı oyununa zaman zaman fayda sağlayabilirdi.
Nitekim öyle de oldu. Galatasaray’ın iç saha oyunlarını tanımlayan ilk 10 dakika hakimiyeti Fenerbahçe’nin maça önde baskıyla başlaması nedeniyle pek öne çıkamadı. Bu periyotta oyunun hakimi gibi görünen taraf Fenerbahçe’ydi ama bunu kendi oyunlarının biraz dışında bir yapıyla başardılar. Topu alıp pas yapmaktan ziyade ilk bölümdeki şok baskıyla birlikte Galatasaray’ı sürekli top kaybına zorlayan Fenerbahçe, ilk 10 dakikayı %57 topla oynama oranıyla geçerken Galatasaray’ın 49 pastan 15'ini de hatalı yapmasına neden oluyordu.
Fakat süre ilerledikçe sarı-lacivertliler biraz daha geriye çekildiler ve daha kontrollü oynamaya başladılar. Özellikle Tolga ve Ozan’ı barındıran kenarlarla birlikte iki dörtlü hat oluşturan Ersun Yanal, Max Kruse ve Vedat Muriqi’den Galatasaray’ın iki stoperine baskı yapmasını istedi. Bu baskıyı yaparken geriden hemen hemen hiç destek almayan Fenerbahçe forvetleri bunda başarılı da oldular. Zira Marcao ve Luyindama’yla sürekli ikiye iki kaldılar ve Galatasaray’ın da geriden oyun kurmasını engellediler.
7. dakikanın sonlarında ortaya çıkan görüntü durumu son derece iyi bir şekilde açıklıyor. Fernando Muslera bu pozisyonda topu ayağında yaklaşık 10 saniye bekletirken ön taraftan yardım gelmemesi sebebiyle bir süre sonra uzun vurmak durumunda kaldı ve Galatasaray yaklaşık 50 metrelik alanda iki Fenerbahçeli oyuncu varken garanti oyun kurmak yerine uzun topla bilinmeze gitti.
Kadrajda üçüncü bir Fenerbahçeli oyuncu bulunmuyorken bu pozisyonda uzun top kullanmak bir iç saha takımı refleksinden biraz uzak görünüyor. Ersun Yanal’ın arkadaki 4–4'ü bozmayıp Nzonzi’yi de genellikle serbest bıraktığı yapı içerisinde Galatasaray’ın tercihleri sorgulamaya açık bir görüntü verdi.
36. dakika içinde de durum farklı değildi. Yine Galatasaray yarı sahasında sadece iki Fenerbahçeli futbolcu var ve Galatasaray’da önden iki stopere yardım yok. Ev sahibinde ilk 45 dakikanın çok büyük bölümünde bu görüntü ortaya çıktı. Marcao-Luyindama ikilisi sürekli Kruse-Vedat ikilisiyle karşı karşıya kaldı. İki stoperle diğer sekiz Galatasaraylı oyuncu arasında devasa boşluklar bırakıldı. Geriden oyun kurmak için bir çaba olmaması oyun planının böyle yapıldığına işaret ediyor gibiydi zira Muslera ve stoperler her baskıda sürekli uzun vurdular. Bu uzun toplar da Galatasaray hücumcularına göre çok daha uzun boylu olan Fenerbahçe savunması tarafından indirildi ve toplar genellikle kaybedildi. İkinci topları alma noktasında da merkezde genellikle dörde üç kaldıkları için çoğunlukla eksik kalan Galatasaray’ın top kayıpları arttı ve oyun ritminin belli bir seviyeye çıkması da bu nedenle pek mümkün olmadı.
Oysa ki Nzonzi’nin iki stoperin arasına ya da kenarına gelerek üçüncü bir opsiyon olmasıyla bu sorun çözülebilirdi. 14. dakikada olduğu gibi. Bu pozisyonda arkadan gelerek iki hücumcunun arasına girip topu isteyen Fransız orta saha hızlı bir şekilde Luyindama’yı görüp Galatasaray’ın rahatlıkla çıkmasını sağladı. Fakat bu sekans maç boyunca çok az ortaya çıktı ve uzun toplardan medet umuldu. Bunun sonuçlarının iyi olduğunu söylemekse pek mümkün değildi.
Galatasaray’ın oyunu geriden iyi kuramamasının sonuçları birden fazla. Topun sürekli uzun vurularak kaybedilmesi set oyununu ve Galatasaray’ın rakip yarı sahaya yerleşmesini engelliyor. Pres oyununun çok yetersiz olması ve bu konuda geçtiğimiz sezonlara göre çok geriye gidilmesi de kaybedilen topların geri kazanılma sürelerini çok yukarıya çıkarıyor. Hal böyle olunca Galatasaray’ın organize bir şekilde oyunu üçüncü bölgeye götürme ve oraya yerleşme durumu da neredeyse hiç ortaya çıkmadı. Fenerbahçe’nin en netameli bölgesi savunma dörtlüsüyken ve ilk 5 haftada oyunu Fenerbahçe savunmasına götüren her takım üretim yapmayı başarmışken Galatasaray’ın hücum plansızlığı ve pres yetersizliği, Radamel Falcao gibi bir silahın bulunduğu Galatasaray üçüncü bölgesinin maç boyunca işlevsiz kalmasına neden oldu. Ev sahibinde özellikle ilk yarıda bunun dışında da bazı problemler var gibi görünüyordu.
Orta saha üçlüsünün yerleşimi de negatif görüntülerin ortaya çıkmasına neden oldu. Fenerbahçe henüz maçın başında kendi sağından gelirken Galatasaray bire bir eşleşmeleri yapmayı başarmışken savunma önünü koruması gereken Nzonzi’nin Lemina-Belhanda ikilisine doğru kayması Kruse-Tolga ikilisini Galatasaray’ın sağ stoper-sağ bek ikilisiyle bire bir bıraktı. Burada o bölgeye yapılacak bir başarılı pas Galatasaray kalesini ciddi bir tehlikeyle karşı karşıya bırakabilirdi. Lemina-Nzonzi ikilisinin hala takımda yeni olması orta sahadaki uyumu biraz etkilerken bu, maçın Galatasaray adına en iyilerinden biri olan Nzonzi’nin az sayıdaki kusurlarından biriydi.
9. dakikada ortaya çıkan görüntülerde Ersun Yanal’ın kenar oyuncularıyla birlikte öndeki dörtlüyü kullanımı da Galatasaray’ın savunmayı kompakt bir şekilde yapamamasında faktörlerden biriydi. Ozan-Tolga ikilisiyle birlikte ön dörtlüyü Galatasaray savunmasının önüne yerleştiren Ersun Yanal, Galatasaray orta sahasının alanı daraltmaması ve presi de organize bir şekilde yapamaması nedeniyle fırsat bulma şansını yakaladı. Fenerbahçe’nin oyunu sağ çizgiye taşıması sonrasında Isla’nin o bölgeden verebileceği doğru bir pas yine Fenerbahçe hücumlarını yüksek ihtimalli bir dörde dörtle bırakabilirdi ama Isla’nın kötü pası bunu engelledi.
Galatasaray ilk yarıda gerçekten çok etkisiz bir görüntü verdi. Oyunu rakip yarı sahaya götüremedikleri gibi üretimi de sadece Ryan Babel’in açık alanda bulduğu birkaç fırsat ve Falcao-Feghouli gibi oyuncuların bireysel beceresiyle yapmaya çalıştılar. Devre arasında kulübeden oyuncuyla ya da oyuncusuz bir hamle gerekiyor gibiydi fakat ikinci yarıda da değişen çok fazla şey olmadı.
İkinci yarı
Ev sahibi ikinci devreye biraz daha hareketli başladı. Fakat devrenin hemen başında girilen birkaç pozisyonun devamı gelmedi. Bununla birlikte bu pozisyonların mahiyeti de Galatasaray’ın bu sezonki problemlerinin çözümüne dair birkaç şey gösteriyor olabilir.
50. dakikada Falcao’nun ofsayt nedeniyle sayılmayan golünde Kolombiyalı oyuncuya son pası veren oyuncu sağ bek Mariano’ydu. Birkaç dakika sonra yaklaşık beş dakika boyunca oyunun durmasına sebep olan penaltı pozisyonunda da Galatasaray ilk kez Mariano’yu çizgiden kaçırma başarısı gösterdi ve son pası yine Brezilyalı savunmacı attı. Galatasaray’ın ilk yarıda bulduğu en önemli fırsatta da ceza sahası içinde savunma arasına sızan Yuto Nagatomo son vuruşu iyi yapamadı sarı-kırmızılılar önemli bir fırsatı kaçırdı.
Dolayısıyla bekler oyuna girdiği sürece Galatasaray en azından üretim yapabiliyor. Galatasaray’ın kenarlarında bulunan Ryan Babel ve Sofiane Feghouli’nin çizgiden çok oyunun merkezinde kendilerini daha iyi hissetmeleri kenarlarda bekler için büyük kanallar açılmasına neden oluyor fakat sezon başından beri Nagatomo ve Mariano’nun temposu bu kanalları değerlendirme noktasında Galatasaray’a pek yetmedi. Fenerbahçe’ye karşı da spesifik birkaç pozisyon dışında bekler yine yeterli performans gösteremediler. Nagatomo maç boyunca çizgiye hiç inmedi. Mariano’ysa bunu bir kere yaptı ve penaltı üzerinden skoru değiştirme ihtimalini ortaya çıkardı. Beklerin yeteri kadar gelememesi Tolga-Ozan ikilisini çizgiyi savunma anlamında rahatlatırken merkezi daha fazla sıkıştırmalarına neden oldu ve Galatasaray’ın ortadaki üretimi de bundan dolayı olarak zarar gördü.
Ersun Yanal’ın ikinci yarıda Deniz Türüç-Mauricio Isla hamlesi hücumu geliştirme ve Galatasaray’ın düşmesi muhtemel temposuyla birlikte oluşacak boşlukları daha iyi değerlendirme hamlesi olarak öne çıktı. Ozan Tufan sağ beke geçti ve Deniz de önünde konumlandı. Nagatomo’nun ilk 45 dakikadaki hücum etkisizliği Ersun Yanal’ın bu hamleyi biraz daha erkene çekmesini sağlamış olabilir. Galatasaray’daysa ilk dalganın geçmesi sonrasında 60'ta oyuna Ömer Bayram girdi ve Mario Lemina kenara geldi. Son haftalarda üretim noktasında takımın en iyilerinden biri olan Ömer de sol içten çizgiye yaptığı koşularla hemen etkisini gösterdi ve ikinci yarının önemli hücumlarından birini üretti. Fakat dakikalar geçtikçe oyun daha çok sıkışmaya başladı. Feghouli-Emre Mor hamlesi oyuna yaratıcılık getirme adına yapılabilecek tek değişiklikti. İlk yarıda sürekli derine gelerek sette Galatasaray’ı eksik bırakan, ikinci yarıda da Dirar’ı takip etmeyip üst üste iki pozisyonda Galatasaray’ın sağ kenarda ikiye üç kalmasına neden olan Cezayirli oyuncu oyundan çıktı ama Emre’nin spontane driplingleri de kalan sürede yeterli değildi.
Durum buyken ilk 18'de yedek kulübesine Andone ve Seri’nin değil de Ryan Donk’un alınması biraz daha sorgulanabilir bir tercih olarak gözüktü. Kırık çeneyle oynayan Belhanda’nın erken bir problem yaşaması ya da maçta olduğu gibi Galatasaray’ın üretim yetersizliği yaşadığı durumlarda kenardan Emre Mor dışında yaratıcılık getirme şansı Seri-Andone ikilisinin dışarıda bırakılmasıyla reddedilmiş oldu. Donk’la birlikte skor üstünlüğünün alındığı senaryolarda Nzonzi’nin yanına ikinci merkez düğümünün atılması planlanmış gibiydi fakat bu gerçekleşmedi ve kulübe de zayıf kaldı.
Sonuç
Levent Şahin maçtan sonra beklediğimiz ve planladığımız oyunu oynayamadık açıklamasını yaptı fakat Galatasaray’ın geriden oyun kurmayı ısrarla reddettiği ve presi de ana enstrüman olarak kullanmadığı bir iç saha derbisindeki planının ne olabileceğini kestirmek bu 90 dakikadan sonra gerçekten zor futbol görevlerinden biri. Sarı-kırmızılılar bu sonuçla ilk altı maçtan sadece ikisini kazanabilmiş oldu ve Fatih Terim’in toplu ve topsuz oyunda çözmesi gereken sorun çok fazla.
